Өлеңдер ✍️

«Шилі өзенді» айтшы шідерін шешіп көңілдің,
Есіме түссін ескі бір кезі өмірдің.
Осы бір әнді анашым жылап тыңдайтын,
Содан ба, қайдам, естісем мен де егілдім.
Он төртке анам толғанда соғыс басталып,
Болыпты ойран балалық нұрлы аспаны.
Астықпен бірге басына қонып егістің,
Жастығын орып тастапты ауыл жастары.
Сағынып жүріп соғысқа кеткен жарларын,
Жеңгелер әнмен шығарады екен зарларын.
Үш бұрыштатып жолдапты сәлем майданға,
Бойжетекен қыздар соғыстың шеккен зардабын.
Адыра қалып, жар болсақ деген нар талап,
Жастығы өтті, арба айдап, дағар арқалап.
Егістік пенен қырманның екі арасын,
«Шилі өзенді» айтып өткізген екен қалқалар.
«Шилі өзенді» айтып, ағытып көңіл шідерін,
Бойжеткен қыздар кестеге тігіп тілегін,
Әжесі жүннен тоқыған шұлықтарға орап,
Майданға қарай жібереді екен «жүрегін».
Осы әнге салып жылайды екен зарына,
Жеңгейлер алған қаралы қағаз жарынан.
Осы әнді салған қотанда жалғыз бойжеткен,
Оянбай жатып сезімін соғыс қарыған.
Гимні болған сұрапыл сол бір жылдардың,
«Шилі өзенді» айтшы, өткені еске ап тыңдармын.
«Шилі өзенді» айтшы, анамды еске алайын,
Тірілтші қайта, сағыныш көмген жылдарды.