Өлеңдер ✍️

Артқа тастап ХХ –шы ғасырды,
Кеш болса да бағым менің ашылды...
Көркемсөздің хас шебері тіл қатпай,
Келіп тұрдың, иіп үлкен басыңды.
Келіп тұрдың, сәл жымиып жұмбақтау,
Сөз айтпадың ең болмаса бір мақтау.
Сонда білдім, көзбен ғана ұғысар
Махаббаттың кереметі – тіл қатпау.
Сері емес-ең, қыз біткенді еліткен,
Сонда-дағы айырып бар еріктен
Жалғыз ауыз сөз айтпай-ақ, қолымнан
Ұстағанда бара жаттым еріп мен.
Бұзып-жарып көңілдегі түнекті,
Табыстырып тіл қатпай қос жүректі,
Үндемей-ақ мені асқарға шығардың,
Содан бері жыл артынан жыл өтті.
Тұлпардайын ғажап алтын тұяқты,
Зымыраған күндерменен күй ақты.
Мені жаным жетеледің әлемге –
Андерсеннің ертегісі сияқты.
Сол әлемді ханышадай биледім,
Тербетіліп ішінде әсем күйменің
Әулетіммен, сәулетіммен салып ап,
Сол күймені махаббатпен сүйредің
Салтанатпен, мархабатпен жар салып,
Жүзжылдықты, мыңжылдықты қарсы алып.
Келе жатқан біздік ертегі әлемге
Келер ұрпақ қызығады, тамсанып.