Өлеңдер ✍️

Мен әйелмін,
Білем содан шамамды.
Қанша мақтап асырса да бағамды.
Бақа басты еркекке ұқсап, дүние-ай,
Мекеге бір апарғам жоқ анамды.
Мен әйелмін,
Көрінбейтін еңбегім.
Сезілмейтін жанғаным мен сөнгенім.
Алты алашқа атын қанша жайсам да,
Шежіреге бірге әкеммен енбедім.
Біздің қазақ,
Ұлға арманда, қызға емес.
Қатын қандай іс қылса да ізгі емес.
Қайсар қызы тұрса да ұстап бір үйді,
Шаңырақтың иесі деп іздемес.
«Жалғыз перзент,
Жаратқанның бергені,
Соған да үшкір, қызым ұлдан кем ба еді?»,-
Дейтін әкем мені қайрап жасымнан,
Содан ба екен тасым менің өрледі.
Ақтасам деп,
Әкемнің сол үмітін.
Сансыз кітап ақтардым кеп күні-түн.
Атам, әкем жалғастырған тегімнің
Жырдан таптым үзілмейтін кілітін.
Мен ақынмын,
Әйел екем бірақ та.
Тіршілікте жеткендеймін мұратқа.
«Қатын елді билегенде қараң ба?»
Жауап таппай жүрмін осы сұраққа.