Өлеңдер ✍️

Жалғыздан-жалғыз қашанғы жүре берейін,
Оңаша сәтте өксікке толып көмейім.
Ханзада емес, қиялдан түске енетін,
Қараша жігіт өңімде келші көрейін.
Қатарым кетті көтеріп бір-бір шаңырақ.
Баласы өсіп, туыс пен жекжат жамырап.
Күндіз жұмысым алданыш болып айтысып,
Түнде төсекте жатамын жалғыз маңырап.
Астымда тағым, айтқаным жүріп тұр бүгін.
Ағайын-туыс қаратып барлық тірлігін,
Дүрілдіп тұрмын.
Дірілдеп тұрам төсектен,
Ашылмай бір күн қалар ма екен деп түңдігім.
Ойлардан түпсіз моншаққа толып жанарым,
Түндегі жанған шамдарын санап қаланың.
Терезе алды, төсектің маңы жол болып
Сансырап кетем от болып жанып табаным.
Солай да солай, жылдарым өтіп барады.
Жүректі – жара, сезімді – нала орады.
Жасырақ кезде демеуші болған ағатай,
Менен де жастау, еркелеу қызға қарады.
Қонаққа барсам, әйелдер жарын қызғанып,
Жанарларынан жүдеу жанымды мұз қарып.
Жабығып қайтам, билік пен атақ әдіре қап
Жарасса екен деп бір азаматпенен дәм-тұзым.
Жалғыздан жалғыз!
Қорқыныш еді бұл қандай.
Бүгінгі түнде талқаның бітіп тұрғандай.
Ұшы-қиырсыз күтумен түнім өтеді,
Өзім көрмеген қиялда туған бір жанды-ай.