Өлеңдер ✍️

Дей көрмендер: бұл ештеңе ұқпайды,
жасаураған жанарымнан шық тайды.
Қыз өзі кеп кіретұғын құшаққа,
шақырсам да,
ешкім басын сұқпайды.
Күндер мынау – бәрі жаңбыр, бәрі бұлт,
өткен күннің болғаны ма бәрі ұмыт.
Жұрт ішінде жалғызсырай беремін,
жақындап-ақ қалғаны ма кәрілік.
Әлі кеткен аяқты да бастық шақ,
төбе көрсек,
тау көргендей астық шақ.
Айбат шегіп айға азуын білеген,
қайда кеттің қайратты шақ, жастық шақ?!