Өлеңдер ✍️

Жақындап жаз бітеді, күз келеді,
жайылып сап-салқын боп түзге лебі.
Жапырақ қатты желден қалтырайды,
дегендей: «үзбе мені, үзбе мені».
Секілді хан базардың тарқағаны,
жайлауда жабырқаудың артады әні.
Қайтады түстігіне қаптап құстар,
жинасып болса астықты арқадағы.
Менің де жазым бітіп, күзім жақын,
жанымның жапырағын үзіп жатыр.
Пайда не арта түскен ақылдан бұл,
қалмады түр-түсім жұрт қызығатын.
Кеп-кеше бақтарға еркін енетінбіз,
қызыққа таусылмайтын еретінбіз.
Солардың бәрі бүгін қайда кетті,
қалдырма қилы ойларға, келетін күз?!