Өлеңдер ✍️

Шығып жатса сөкпеңіз өктем үнім,
Көрешекті көруде көптен інің.
Ұлытауға оралған сіз сияқты
Көкшетауға мен де , аға, өкпелімін.
Көңілімнің келмей тұр күйі неге,
Бостан босқа бұл інің күйіне ме.
Біржан салды байлаған кендір арқан
Мазалайды түсімде жиі неге.
Әлде бір күн мойныма киіле ме?

Сіз қалдырған жалғанам ізге қалай ,
Ашық күнде адастым түзде талай.
Тағдырымды тәңірге тапсырып ем,
Құдай мені жолдады сізге қарай.
Енді аға, жүр дейсіз бізге қалай?

(Арман Бердалиннің маған жазған смс хатынан)
Ей Арман, немересі Бердалының,
Білдің бе баянсызын ер бағының.
Арқырап аламанда жүруші едің,
Басылып қалғандай ма енді арының.
Басыңды тауға да ұрып, тасқа да ұрып
Сен іздеп жүруші едің басқа ғұрып.
Кісінің басына бұлт айналғанда
Қалады басқа түгіл дос та құрып.
Біледі есер шақта кім шамасын
Аға деп енді маған мұң шағасың.
Қарағым, көрешектің бәрі алдыңда –
Жасисың, жұқарасың, жұмсарасың.
Сақасын қазақ біткен теріс атып
Білмейді жүргендерін нені шатып.
Көзіміз көп нәрсеге жеткен біздің
Жүргенде айтыскерлер мені сатып.
Ей Арман – немересі Бердалының,
Себебі арақ деп ең сен бәрінің.
Қазақтың жауы жалғыз арақ емес,
Жазғырып не қыласың ер қаруын.
Сенімен тұрғаным жоқ керіскелі,
Ісімнің толып жатыр терістері
Періштені ұмытып, сайтанға ерем
Шемен боп қалған кезде шер іштегі.
Ей Арман – немересі Бердалының
Айтайын базынаның енді ауырын:
Іштегі қыжылдарды басу үшін,
Толғап-толғап тартайық, кел бауырым!
***
Тағы да туған күнің, Мұқа, сенің,
Тойлауда, қуануда тұтас елің.
Сыртыңнан таудай болып көрінгенмен
Ішінде ақындардың жұқасы едің.
Жырларың жанарға жас алғызатын
Жабырқау жанымызға болды жақын.
Жүрегіңнің басынан қан тамшылап
Жүрекке жол таба алған жалғыз ақын.
Жүректің жазылса деп жарасы аз күн
Баласы болып едің баласы аздың.
Аймалап жатыр сенің арманыңды
Қан жылап қара суы Қарасаздың.
Қасыңда құрғанымен күнде кеңес
Қазағың қадіріңді білді өте кеш.
Бір өлең жарата алса жүз жасайтын
Ақынға жүзге келу міндет емес.
Кеттім деп қапаланба тым ертерек,
Өмірге жүрер мәңгі кім еркелеп.
Жүрегін жылту үшін мың адамның
Жүрегін жарып берер біреу керек.
Иесі өзің болдың сол жүректің
Езілттің, еңіреттің, елжіреттің.
Тұтатып кеттің талай жүректерге от,
Айтады енді сені өлді деп кім?!
Күмәнсіз құдіретті енді ақынсың,
Аңыз боп тарап жатыр елге атың шын.
Қатыгез қайырымсыз ағалардан
Жаныма жылуыңмен сен жақынсың!