Өлеңдер ✍️

Ұзақ пен таған тақылдап,
Жасырып бойын ұрланбай,
Күннің де көзі жақындап,
Қол созым жерде тұрғандай.
Марғаусып кәрі төбет те
Шуақпен жүрек жалғайды.
Шаңыраққа жайған көп етке
Көзінің қырын салмайды.
Шиқылдап есік топсасы
Қажалса жүйке дертіне
Қауқарсыз шалдың бопсасы
Кірмейді ұлдың кертіне.
Қазтабан жерден қылтиып,
Ғұмырын қыстың шектейді.
Аспан да заңғар – тым биік,
Түтіннің бойы жетпейді.
Маяның түбін ұйлығып,
Мауыздай өңкей мәліктер
Жұмсайды иттің құйрығын:
– Барып кел,
– өзің...
– Алып бер!
Шашпаға қойып бар малды
Қойшы дос қиял ойлайды.
...өлеңім шыққан журналды
Сауатсыз бұзау шайнайды!
* * *
Сағынышым!
Болып едің аз күн бақ,
Бақытымды жеткізе алмай мазмұндап,
Қара жолдың жиегіне қиғаштап,
Ақ қайыңның балтырымен жаздым хат.
Қара өлеңнің қайымындай жұпталдым,
Мұңлығыңның мінәжатын ұққан кім.
Менің үшбу сәлеміміді оқи гөр
Жанарымен құлап түскен шықтардың.
* * *
Мен бүгін ішпегенде қайда ішемін?
Кенезең кеуіп қапты
-ау, байғұс ерін!
Жұтайын толғап
-толғап тойғанымша
Көмілсін арақпенен қайғы-шерім.
Ішімде шемен болып көп алаңым.
Ішемін. Ішіп жүрмін... жоқ амалым...
Түбіне батып мына шөлмектердің
Құримын, көрінбеймін, жоғаламын.
Жоғалам өзімді-өзім жыраққа алып,
Жетпесім мәлім болса мұратқа анық.
Көл-көсір көп арақтан қанып ішіп,
Есімінен қалайыншы бір-ақ танып.
Танайын, есі құрсын, керегі не,
Сырқатпын, шүпілдетіп бер еміме.
Не таптым бұл алдамшы дүниеден
Ділгер боп жүргеніммен дерегіне.
Бәрін де ұмытайын. Ұмытылсын.
Ессіздің, есіріктің күні тусын.
Өзектің отын солай суарайын,

Өртеніп кеткен болса үмітім шын...
Жалғанды басайын бір жалпағынан,
Сол артық алтындаған хан тағынан.
Құтырып жүрмеймін бе арғымақтай
Құтылған мойнындағы арқанынан.
Секілді елдің бәрі құрдас маған,
Менімен жан қалмасын сырласпаған.
Әне бір маскүнемге– өзім сыңды
Мен үшін құйыңдаршы бір тостаған.
Менікі сияқты емес маған денем,
Кім екен осы арақты жаман деген.
Сөйлесіп келем қазір өз тілінде
Осынау есі ауысқан заманменен!