Өлеңдер ✍️

Төсегін ақырғы рет жинағасын,
Аһ ұрып, «апам-ау» деп қиналасың.
...Құдықтан су әкеле жатқаныңда
Алып па ең иығынан иінағашын?
Аңдап пең ана белі иілгенін?
Ойлап пең жүдеу-жадау киінгенін?
Салдырап екі қары талған кезде
Қолынан алып па едің диірменін?
Есіңе алып па едің сүйінгенде,
Қасыңда болып па едің күйінгенде?
Қолына су құйып па ең құрақ ұшып,
Кебісін салып па едің киінгенде?
Ұмытып шаруаның асығысын,
Қасында отырып па ең ашып ішің?
Салып па ең бар ақшаңды уысына
Анашың алаңсыз бір шашу үшін?
Дей қалса «балам, істің ретін тап».
Тауып па ең,
Кетіп пе едің жүре тыңдап?
Малып па ең екі қолын жылы суға
Алып па ең дұрыс келін білетін бап?
Көріп пең шаршағанын, деміккенін?
Көлікпен отын тасып беріп пе едің?
Қасында отырып па ең үнің шықпай,
Мұқатса оған қасын керіп келін?
Қаныңды тамызғандай екі беттен,
Зіңгіттей ұл өсірген жетімектен.
Анаңды әлпештеп пең алақанда,
Сөзіне сөз қайтарып зекімеп пең?..
Күйінсең, көкірегің шын күйінсін,
Пейіште дидарласар күн бұйырсын.
Тірлікте жете алмасаң қадіріне,
Жылама!
Көзіңе онда құм құйылсын!