Өлеңдер ✍️

Сезім солып,
Шалшық судай лайланып,
Өмір бізді бара жатыр қайда алып?
Қозы болып келіп едік дүниеге,
Кетіппіз ғой Қарабайға айналып!
Ақиқатты айтар болсақ аяусыз,
Жүрек суық,
Қан да салқын,
Ой – әлсіз.
Қозы болып маңыраса көңілің,
Ынтықпайды сұм дүние Баянсыз!
Керуендей көшіп жатыр уақыт тар,
Сезім балын, ей жігіттер, татып қал.
Баянына өліп-өшіп сүйдірген
Қозы, сенің ажалыңда бақыт бар!
Аңыз жетті ғасыр асып ғасырға,
Жігіт болсаң ақиқатты жасырма:
Бір молада өлсем-ау деп армандап,
Бір молада өле алмаймыз расында!
Көндікпеске көндігесің ырықсыз:
Қандай қиын ғұмыр кешу ғұрыпсыз.
Баяны жоқ жетім екен махаббат,
Баяны жоқ өмір қандай сұрықсыз!
Құпия жоқ.
Бүгін бәрі болды аян,
Құрқұдықтай көңілге де толмай ән:
Махаббаттың барлығына сендірген
Қозысы үшін құрбан болған сол Баян!
Бір-ақ Баян,
Бір-ақ Баян мәңгі ұлы,
Сырға толы соның ғана сандығы.
Басқа Баян-сұлулардың тағдыры
Сайқал толған Ж. Саинның даңғылы.
Кешіріңдер сөзім қатты кетсе сәл,
Кешіріңдер айтар ойым жетсе осал:
Баян сұлу мұнарасы, бір кезде
Махаббаттың бар болғанын еске сал!