Өлеңдер ✍️

Айтар едім ұқсам айқын –
Есімдерін құт санайтын
Сәкендердің не сыры бар
Ешкімге де ұқсамайтын.
Өмір өрге бастаса екен,
Қабақты мұң баспаса екен.
Сызданасың сыртыңменен,
Жоқ секілді басқа Сәкен.

Жылдарменен жарысқандай,
Кеңеюде қарыс маңдай.
Ызаланған кездерінде,
Арылдайсың арыстандай.
Одырай
ған орыс ағам,
Мінезіңнен дәріс алам.
Жақтырмайсың жан баласын
–
Қарыздардай бәрі саған.
Бір киетін киімдейсін,

Түнерсең де түйілмейсің.
Сынар жерде
– сынасың да,
Илікпейсің, иілмейсің!
Не ішпейсің, не шекпейсің,
Дарынсызды дос етпейсің.
Қаламдастың қасиетін.
Тек өлеңмен есептейсің.
Ашылмаған әлемдейсің,
Айтылмаған сәлемдейсің.
Сәкендердің осал болып,
Тумайтынын дәлелдейсің.
Өлең, өлең, өлең дейсің,
Өлең өлсе
-өлем дейсің.
Осал жерің
– аппақ қыздар,
Аппақ көрсең елеңдейсін.
Жер шоласын, бұлт аласын
Қаусыратын жыр табасың.
Өлең десе бурадай боп,
Буырқанып, бұрқанасың!
Кедейлердің дарқанысың,
Байимын деп қорқамысың?
Алакөлдің аш балығын
Шошытатын шортанысың.
Жүйткісе де қаламың көп,
Көңіліңде алаңың көп.
Депутат та болып көрдің,
Керек болса – боламын деп!
Сүрлеудейсің. Соқпақтайсың,
Аяр көрсең – аттатпайсың.
Ашуланған адамыңды,
Кітап жазып тоқпақтайсың!
От шашатын шақпақтайсың,
Сапарыңды тоқтатпайсың.
Барлық Сәкен атаулыны.
Жалғыз өзің жоқтатпайсың.
Шуылдақтар болды шулап,
Қонар елге қонды шын бақ.
Сәкен жайлы бұл өлеңде,
Болмау керек соңғы шумақ.