Өлеңдер ✍️

І.
«Біздің ауыл Текшенің етегінде,
Ерте шықсам ауылыңа жетемін бе»...
Халық әні жүректі кернеп кетсе,
Қанат қағам сазды әуен жетегінде.
...Біздің ауыл – Бұрқан тау, Түрген тоғай,
Еш алаңсыз жырақты жүрген оңай.
Тарих куә – Орбұлақ шайқасында,
Күн қуанып, нұр төгіп, күлмеген Ай.
Тамсанбаған жан бар ма Белжайлауға?
Айбоз үйлер сән берген Ойжайлауға.
Үйгентаста табиғат тамылжыса,
Жылқы жусап, өреді қой жайлауға.
Біздің мекен – Қарақол, Дарбазақұм,
Құтқойнауы сыйдырған бар қазағын.
Қызылқия, Қашама – жерім әсем,
Артық емес өлең-жыр арналса мың.
Қазанкөл де, Үйтас та жанға жайлы,
Шақпақтыны малшылар жағалайды.
Көрінеді Баркөрнеу менмұндалап –
Жұмақ жерін ұрпағы бағалайды.
Біздің ауыл – Іленің етегінде,
Ерте шықсам ауылыма жетемін бе...
Бұрақожыр өзенім, Даңғырлағым –
Өмір берген, нәр берген ертеңіме.
Тоқсанбай мен Тышқантау жоталары,
Бұлақ ағып, өзіңнен жол табады.
Терісаққан, Өсек пен Қорғас маңы –
Бауырында сексеуіл, мол тораңғы.
Туған мекен – тарихтың тармағында,
Обалар көп сыр бүккен қарға адымда.
Өтеген мен Шынының қос күмбезі –
Есенғұл сай, бармадым Қарғалыма...
Жаркентім мен Керімағаш арасаны,
Кермаралдай керілсе жарасады.
Сағындырған әсем ән – елге деген,
Қоңырөлең, жырыммен ары асады...
Биіктетер ақпейіл аласаны –
Қасиетті жерге кім таласады?
Киелі ағаш – Әулиеағаш кереметім,
Сені көрген жандардың бағы асады...
Біздің ауыл – Айдарлы, Дарбазақұм,
Құм астына жинаған бар ғажабын.
Жоңғар Алатауымның жоталары –
Тербетеді бесік боп әр қазағын.
...Өлең оқып, күй төгіп, ән жазамын –
Менің туған жеріме бар,
Қазағым!
ІІ.
Тайтұяқ – тарих көші, аты аңыз,
Жететін кейінгіге асыл мұра.
Бастауы өлең-жырдың алты ауыз –
Тағылған енші болып ғасырыма.
Балапан ұясында нені көрсе –
Ұшқанда қанаттанып соны алады.
Жаркентім, еміреніп елім десем,
Ойыма ұлы есімдер оралады...
Тарихта өшпес ерлік, із қалдырған,
Елтінді, Ұзақ, Бағай сол далада,
Әтікей, Нұржекедей ізгі бабам,
Ұрпағы ұлылардай бола ала ма?
Айналдым, алтын аймақ, атырабым,
Өзіңде кімдер туып, кім кетпеген?
Аралбай, Сатай, Бөлек батырларым –
Жанқияр шайқастарды бірге өткерген.
Данышпан Қожбанбет би, Шаншар ақын,
Айтыскер Қален жүйрік алға шыққан.
Бұлбұл үн, Дәнеш әуен – ән қанатым,
Әбілхан – бояу сырын алғаш ұққан.
Ел ұлы Асылақын, Тоқбай ақын –
Өлеңді еншілеген тең баласы.
Әбеннің, Дәулет, Қайрат жоқтайды атын –
Қазақтың ұшы-қиыр кең даласы.
Жеріне тартып туған азаматтар –
Қымбатты, бағасы зор, байлығым-ай.
Әуелхан, Сламхандар – қазанаттар,
Жандарбек – бекзат болмыс, айдыным-ай.
Хасенхан, Рахметолла сөзге шешен,
Қаламгер Тұрсынғазы, Жамал, Тұрған.
Мүлт кетер өнер шыңын көздемесең ,
Тоқтасын, Ұлықбектер дара туған.
Үлгісі ұлылықтың Асыл ерлер –
Қос қыран Қасымхандар, Махмұт, Мұқай.
Қожахмет, Хамит батыр тасы өрлеген,
Жұртымның маңдайдағы бақытындай.
Армиял, Тұрсынғазы жыры өрнек,
Терең ой кемел ойды тасытқандай.
Асылдар өтті осындай сыры бөлек –
Жүрегі ақ, жаны жомарт, ашық маңдай.
Бүгінгі бір дүйім жұрт еске алар –
Есімі Көдек батыр, Әзіз ердің.
Қаһарман Ербол, Ләззат есте қалар,
Тәу етер тәуелсіздік – маңызды едің!...
Мәңгілік ұмытылмайды!
Есте Олар...