Өлеңдер ✍️

Ел есімі уыз-атау, бал-атау,
Жетпейді оған жер жүзінде бар атау.
(Əрбір шыңым – бір-бір аңыз, дара тау)
Елге деген махаббатым, қарашы
Анау Отпан, мына тұрған Қаратау!
Жыламаған жетімі мен жесірі,
Сары самал – Абыл менен Есірі.
Қарашаңырақ, бейбіт аспан, бірлік пен –
Ер Адайдың бірге айтылсын есімі!
Отпан тауым бақ-береке бірлігім!
Адай Ата – ардың туы кіндігің!
Қарашаңырақ қазақ үшін жауапты,
Адай болсаң сен осыны біл күнім?!
Күн көзіне күміс сəуле тұр тұнып,
Азамат бол, асқар шыңға ұмтылып.
Көк Тəңірге құлшылығын жасасын,
Көкбөріден сабақ алсын ұл тұрып.
Əр Қазақты бесігіңде тербеткін.
Ұран Оттан жылу алып ер жетсін.
Қалың қазақ – міне, біздің ақ құшақ,
Жүрген болсаң «ЕЛ» – деп шын!
«Оян, Қазақ!..» – өзіңді-өзің ая дүр,
Бір-біріңе құшағыңды жая жүр.
Ел санасы оянбаса, қалғыса,
Мырза Құдай не берсе де зая дүр.
* * *
Омпы түсіп ойран болған орныңнан
Шыға алмаған торыңнан,
Жұмбақ жанар сығалайды қорымнан.
Қандай жанның балапаны екенсің,
Бақ-берекең аздау болған сорыңнан.
Жоқ кешіргін,
Сен бақытты шығарсың.
Солай дейді қоңыр төбе, сыңар шың.
Қорым деген қонысың ғой мəңгілік,
Ал, жыласаң «тірімін» – деп жыларсың