Өлеңдер ✍️

  08.05.2022
  109


Автор: Сабыр Адай

Күн

Күмісін шашқан күн анам,
Көгімде менің тұр аман.
Ебімен қозғап ерінін,
Есендік-саулық сұраған.
Күн менің – күміс жүзігім,
Көрерміз жүрсек қызығын.
Қарап қой балам күніңе,
Көзіңді жұмба бұзығым.
Жарық күн – жанның ырысы,
Жарқырар жанып кім үшін.
Осының бəрі бір бақыт,
Ұғып қой қалқам мұны шын.
Күніңмен бірге көгергін,
Сылайды сырлап шебер күн.
Қоштасып кетсем шалғайға,
Сəуле боп саған келермін.
* * *
Қалдың ба қоғалы көл, бел-белесім,
Ен жайлау көз алдыма сен келесің.
Өзім де көкке кетем құсқа айналып,
Өлеңнің қаршығасын жемдегесін.
Өлеңнің қаршығасын қалықтаттым,
Мен оны отқа күйіп, жанып таптым.
Көз тиіп кетпесін деп көк беренге,
Халықтан қанаттымды алыс бақтым.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу