Өлеңдер ✍️

  08.05.2022
  135


Автор: Ұларбек Дәлейұлы

Түнмен сырласу

Түн келді,
Тереземді тұмшалады,
Аулақта, алыс тұр бір таң әлі.
Таңдайымды қаңсытқан тәтті жырдың,
Тартылып тұр алдымда құр табағы.
Түн қонды,
Тымпиған шал – тау басына,
Құлақ түрем сыбдырға, болмашыға.
Ай дейтұғын жанары жансызданған,
Қарай берем жарымжан жолдасыма.
Түн келді,
Тәтті шағын кімге берді?
Мен тұрмын жоғалтқандай бірдеңемді.
Сырлы өмірдің сыртынан бұғып барып,
Бастап кеп жіберер ме ем дүрбелеңді.
Түн жайды,
Жан-жағыма жаялығын,
Туған ел, алаңсыз бол,
Ояу ұлың!
Дүрбелең салмақ тұр ғой,
Тілемеймін,
Сәбилердің ұйқыдан оянуын.
Сәбилер!!
Болашақтың солдаты олар,
Тыныштығы жоғалса зорға табар.
Қорғаймын мен ажалдан
Қиын қылса,
Бодауына маған кеп таңба салар!!!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу