Өлеңдер ✍️

Жауып бір өтті ақ лағыл,
Ақшам мен түннің арасы.
Буланып жүзі қалды адыр,
Ұмытылып ескі жарасы.
Сен жаққа қарай аттап ем,
Жастықтың жасыл отын ап.
Жолымда құлап жатты әлем –
Күзден бір қалған жапырақ...
Күзден бір қалған ән еді ол,
Құстардан қалған жыр еді.
Шаңына көмді сәре жол,
Тоқтады солай жүрегі.
Қалқам!
Сен оны еске алма,
Еске алсаң көңіл бұзылар.
Емендер...
Тозған ескі аула,
Ескі бір жылдың сызы бар.
Қаншама жапырақ үзілді,
Көшкенде жылдар төбемнен.
Көрмеген ғазиз жүзіңді,
Отырмын сызып өлеңмен...
Жалықтым сенің күлкіңсіз,
Жүрдім де жырсыз, шарасыз.
Кетемін кезіп үн-түнсіз,
Ақшам мен түннің арасын...
Ой ұстап нұрлы күндерден,
Мың бір түп раушан арқалап.
Барады ұзап бір керуен,
Таулардың жүзін қалқалап.
Сонау бір өзен бойында,
Сызылтып сырнай тартқан кім?
Обалын өзі мойындап,
Уақытқа кінә артқан кім?
Боздады бұлттар бізде де,
Білегін қырдың жастанып.
Бұл жақтан мені іздеме,
Кеткенмін желмен аттанып.
...Жалықтым солай күлкіңсіз,
Һәм тілсіз, жырсыз, шарасыз.
Кетемін кезіп үн-түнсіз,
Ақшам мен түннің арасын...