Өлеңдер ✍️

Жапырақ!
Жаздың ғазиз бір еркесі,
Неге үзіліп кеттіңдер тым ерте осы?
Жұпар иісің бұрқырап ақшамдарда,
Өлік иісі сезілді күні ертесі.
Бөрі дауысы бұлқынған ізгі маңнан,
Тым ерте айырды ма бізді жалған?
Ажал үні жетеді енді міне,
Ғазал үні билеген күзгі жолдан.
Жолдар,
Жолдар!
Ажалға жатқан қарсы,
(Асығым түсер қашан аспанға алшы?..)
Аязынан Арқаның алып қашып,
Алтай жаққа апарып тастаңдаршы!
Қайран Алтай!
Қанаты күйген шерлім,
(Қанаты жоқ Қағандар сүйген шерлім!)
Қабағында ғасырлар бұлты түнеп,
Сенен шалғай сенделіп жүрген сеңмін!
Көтеріп азабын да,
Тозағын да,
Нәзилла – қыз жүр әлі назарымда.
Жалғыз қайтқан жыл құсын желден жасқап,
Жатқан шығар жабығып мазарында.
Енді қайтып оянбас мендегі арман,
Жалғыз-ақ үмітім ол көрде қалған!
«Елім-айға» елітіп есім кетіп,
Шиліөзеннің қамысын шерге малғам...
Кешір мені,
Жан Аллам күнәм болса,
Оған жетер жолдарым бұраң қанша?
Көктерек!
Сенен шалғай кеттім білем,
Қағынан қаншыр қуған құландарша.
Жаз дидәрін жастықтың мүрдем етіп,
Қанша мизам мерт болды күздер өтіп.
...Қылшаныма қырғауыл жүнін шаншып,
Жолға шығып кетсем бе,
Түнделетіп?!..
Сендер жаққа...