Өлеңдер ✍️

  07.05.2022
  91


Автор: Ұларбек Дәлейұлы

Елес

Баяғыда,
Баяғыда...
Атам марқұм сүйеніп таяғына.
Ажал жайлы бір ауыз сөз қозғасаң,
Қой - дейтұғын, әй, бала – қой, оны ма?!
Қой – дейтүғын, ашуын басып әрең,
(Қандай қырсық шал еді ашуы ерен?)
Топ баланың ішінен батырсынып,
Ертегі айт деп барушы ем қасына мен.
Сәбилерді ақсақал ермек қылып,
Бастаушы еді тамағын кернеп тұрып.
Кектенгенін айтатын сол ажалға,
Майдандасын майданға жерлеп тұрып.
Қос көзінен жас емес, қан аққанда,
Кектеніпті ажалға, жаратқанға.
Бастан кешкен батырлық хикаясын,
Аяқтайтын ағарып таң атқанда.
...Ғұмырына басылған қара таңба,
Сол қартымды аңсаймын таң атарда.
Бір көкжалы өмірдің көз жұмыпты,
Бір көкжалы жортып жүр Алатауда...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу