Өлеңдер ✍️

  07.05.2022
  59


Автор: Ұларбек Дәлейұлы

Әуен

Сайына сан мың аруақ жасырынған,
Ауылым Серіліктаудың асуында.
...Асуға аппақ қар боп қылаулайтын,
Адасқан шағаланың жасы мұнда.
Тыныстап тарғыл күндер ауасымен,
Қайтейін,
Қанша үмітке жол ашып ем.
Шашымды желге жайып жылжып келем,
Шашылған сүйектердің арасымен.
Әлі де ұмытқам жоқ сол бөктерді,
Сол бөктер екеумізге сор бөктерді.
Сені қайдам,
Әйтеуір, мынау өмір,
Тірідей мені көрге көмбек болды.
Көмбек болды...
Тірідей һәм кебінсіз,
Молаң да жоқ, ізің жоқ қал - деп үнсіз.
Сенен қалған қасірет таңбасындай,
Өлік – дүние өксікке толды өзіңсіз...
Сығалап қараша үйдің жабығынан,
Қалып ең,
Бізді қимай жолы бұраң.
Бір ғасырға бергісіз өтті жылдар,
Жусан иісі бұрқырап адымынан.
Иесіз қыр,
Өшкен елес,
Өткен заман,
Сол әуен өкініш боп жеткен маған.
...Өзі де ұшты айналып шағалаға,
Шағырмақ бұлтқа ілесіп кеткен балаң...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу