Өлеңдер ✍️

Жанарыңда жарқ етсе өткен кейде,
Жүрек, шіркін, қобалжып кеткендей ме?
Журфакта оқыған курстастар,
Жаз дидарлы жан аға, көктем- бейне,
Ойға оралып, нұр-шуақ төккендей ме?!
Қайран, қайран, арманның арналары-ай,
Сол арманмен жүйткідік алға қарай.
Ойдан-қырдан жиналған өрендерді
Өрге қарай сүйреген тарланым-ай,
Алатаудай асқағым, ардағым-ай!
Қалса да артта өмірдің белестері,
Қандай тәтті жастық шақ елестері.
Кісілікке үйреткен, кішілікке
Намазалы ағамыз емес пе еді?!
Жаңғырады ақыл-ой-кеңестері.
Намаз, иман –атадан аманаты,
Өнеге ісі, ұстаздық ұлағаты.
Тектіліктен тамырын терең алған –
Парық, пайым, пәтуа, парасаты.
Асыл ердің шықты ерте қыран аты.
Ағат кетсе студент әңгүдік кей,
Тәрбиемен баулитын жанды үгітпей.
Келбет қандай болардай қыздар ғашық,
Үлгі болар ұлдарға ар-жігіттей,
Ұлт дегенде қайралар Көктүріктей!
Ұлтжандылық қасиет жатыр қанда,
Басар мысы аруақ шақырғанда!
... Пәлсапасын ұйып бір тыңдаушы едік
(Лекция тыңдап бір отырғанда),
Саясат пен тарихтан сапырғанда!
Оқу менен ізденіс, білім кенен,
Тоғыстырған тағдырын ғылымменен.
Айдай сұлу Клара жеңгемізбен
Асау арна тартады ғұмыр-дөнен,
Бала-келін, немере – тұғырменен.
Бұл ағамның Тәңірден бақыты бар,
Алға қойған жол-даңғыл-бағыты бар.
Мұхтар сынды министр шәкірті бар,
Сарқылмаған бойда күш-шабыты бар,
Жан-әлемде ізгілік-жақұты бар.
Сол ізгілік – мұраты, оққағары,
Жақсы-жайсаң – жарасқан бақ-талабы.
Ғалым болып ғылымда оза шауып,
Өмір-айдын төрінде топ жарады,
Көппен бірге қуанып, шаттанады.
Елге сыйлы, әріптес, достарына,
Шәкірттерін баурайды төс қағыса.
Намазалы ағажан, мың жасаңыз,
Құтты болғай Алпыстың асқары да!
Алла жазсын Жамбылдың жастарына!