Өлеңдер ✍️

  07.05.2022
  98


Автор: Ғалым Бисембіұлы ӘРІП

Алматы...

Алматы...
Сені ойласам іркілемін,
Төсіңде тастүлектей бір түледім.
Тасыды ағыл-тегіл айдындайын-
Тәңірден тарту болған жыр-жүрегім.
Мен сенің жаңбырыңдай сіркіредім,
Жарқылдап найзағай боп, күркіредім.
Дидары Алатаудың көзімді арбап,
Мен де бір қырандайын сілкінемін.
Жас дәурен, сірә, құрық шалдырар ма,
Арманның асқарына талпынар да.
Арайлы аққуыммен қол ұстасып,
Өрледім талай-талай тау-шыңыңа.
Ойласам, билейді ерен от денені,
Медеуің, саябақ пен Көктебені.
Алматы, жас дәуренім, отау тіккен,
Мен үшін ұлы өмір мектебі еді.
Өзіңде білім алдым, құнарландым,
Жар құштым, мәңгі бақыт,сыңар жаным.
Бүгінде бала-келін, қыздарым бар,
Жүгірген немерелер... - ұл - арманым...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу