Өлеңдер ✍️

  07.05.2022
  94


Автор: Қорғанбек Аманжолов

Нұрхан ағаның рухына

Көкшеде сенің барыңа
Қуанушы едім, қайтейін?
Жақын бір тартсаң жаныңа,
Жұбанушы едім, қайтейін?!
Қайысты-ау қара қабырғам,
Қапылды-ау қара орманым.
Жаралған едің сабырдан –
Ішіңде кетті-ау зар қалың.
Үнсіз де сүйген ұлтыңды
Ерлердің сойы өзің ең.
Жетімсіретіп жұртыңды,
Өтіпсің, аға, тезінен.
Күреске толы күндерде
Кеудеңде жанған жалын-ай!
Ұран боп кетті бір демде
Қазақтың ханы Абылай.
«Құланнан атып қодықты»,
Үмітке шырақ жалғадың,
Кенесары ханның жорықты
Жолдарыменен самғадың.
Зарлауың іште болса да,
Самғаумен өттің өмірден.
Төтеп те берген қаншаға
Төзімің сенің темірден!
Өкпесіз бауыр бар болса –
Сол бауыр, аға, сен едің.
Өсексіз қауым бар болса –
«Уа, бәрекелді!» дер едің.
Көпшіл де болған көбеген,
Көсем ең көзге көрінбес.
Алаш аруағы жебеген
Асыл бір рухың жеңілмес!..




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу