Өлеңдер ✍️

Сауытбек Абдрахмановқа
«Есе тиер, енші алар,
Ел болсам деп ойлаушы ем.
Қазақпын деп айта алар,
Мен болсам деп ойлаушы ем».
Қасым
Дауылдай жүргенімде тиіп өртке,
Ақындық ұшырадым қиын дертке.
Қолқасын достың жерге тастармын ба
Қиылған ұйқас тап деп Нью-Йоркке.
Ақынға ұйқас табу бұйым ба екен,
Десім пәс дей алмаймын, күйім бөтен.
АҚШ-қа аттандырар сапарлатып,
Ұйқастың болмай тұр-ау сыйы да кем.
Кеудемде күмбірлетіп тіздеп келген,
Қиялап қиялымнан іздеп көргем.
Ұйқасы Нью-Йорктің таптырмастан
Үмітсіз жазды жалғап, күзді өткергем.
Бодауын базынаның тоспады ма,
Бір күні хабар салды дос тағы да.
Бұйрықпен жеттім жедел Нью-Йоркке,
Әрі асып Атлантика аспанына.
Әуезов айтқан, міне, тас дастаны,
Аспанмен зәулімдердің астасқаны.
Ақ өлең ұзын-қысқа жолдарындай
Ақ бұлттар аясында бас қосқаны.
Әлемнің бас қаласы.
Әдеп еттім.
Тәжіне Бостандықтың сәлем еттім.
Қызықтап Бродвейдің тамашасын,
Көкесін көрдім небір кереметтің.
Көрдім мен және ғажап жиын жерін,
Тоғысқан бар әлемнің дүйім елін.
Төрінде Нью-Йорк төрелеткен
Толайым дүниенің түйіндерін.
Мінбесі – терезесі тең елдердің,
Мінбесі – нелер шешен кемеңгердің.
Ақ ниет адамзатқа алқа жиын
Арзуын айтам көпке дегендердің.
Үйіне кірдім мен де еркін басып,
Күйіне тостым құлақ көңіл ашып.
Дабысы дүйім дүние алуан тілде,
Дауысы бұлақтардай жамырасып.
Тұлғасы көрінеді парасаттың,
Сұлбасы танылады ғарасаттың.
Семсер тіл серт үстінде сермелгенде
Суреті салынады болашақтың.
Күттім де келер сәтін кезегімнің,
Дауысын естідім мен өз елімнің.
Ұмыттым ұлы төрде өмірбақи
Өртеген өкінішін өзегімнің.
Қазақтың ұлы төрде ұлы тұрды,
Қайғысы ғасырлардың ұмытылды.
Жайнатып жер-жаһанға жарқын жүзін,
Жарқырап Қазақстан күні күлді.
Көңілім күншуағын жасырмады,
Көз тіктім көп жалауға қасымдағы.
Кетер ме естен, сірә, уа, дариға,
Көк Туым көзіме оттай басылғаны.
Теңеліп осы емес пе ел болғаным,
Тел өсіп өзгелермен тең болғаным.
Көк Туға желбіреген айналғандай
Кеудемде жанартаудай жанған жалын.
Төрінде Нью-Йорктің қазақ бүгін,
Елінде еркіндіктің ғажап күнім.
Адамзат тарихының шеруіне
Алашым тікті әкеліп азат Туын.
Уа, таптым!
Ұйқасын да Нью-Йорктің,
Күмілжіп бостан-босқа күрмеліппін.
Ұйқасы Нью-Йорктің осы өлеңім,
Мен неге Нью-Йоркке құр келіппін?!
Тарихтан есе тиіп, енші алғаным,
Елдікке ерлігіммен жол салғаным.
Ұйқасы Нью-Йорктің сол емес пе,
Астанам,
Алда талай аңсарларым.
Ұйқасы Нью-Йорктің бостан қазақ,
Ұйқы ашып келесінен асқан қазақ.
Әлемнің кеңесінде өрлей сөйлеп,
Азаттық асыл кенін ашқан қазақ.
Осынау күйім неткен ғажап еді,
Досына ақын жырын жазады енді.
Ұйқасы Нью-Йорктің – Азаттығым,
Ұйқасы Нью-Йорктің – Қазақ елі!..