Өлеңдер ✍️

Бір ғасыр бұрын өткен ақын адам,
Жаның жалын болған ба лапылдаған?!
Иіріміне сезімнің шым батырар,
Найзағайың қандай-ә шатырлаған!
Нендей күйде тербелді сенің жаның,
Қандай сәуле сүйгенің, сағынғаның?
Сел сезіммен тасқындап күркіреген,
Алапатты кеудеңнің өртіменен,
Қандай тәңір болды екен табынғаның?
Данышпандық дертіне амал бар ма,
Амал бар ма усойқы надандарға?
Өртің менен дертіңді еселепті
Қарқылдаған қанатсыз заман-қарға.
Арсыдағы аңсадың мөлдір көкті,
Заман саған өртіңді сөндір депті.
Кешірілмес күнә ғой, қателік қой,
Өзің – құдай екенін ол білмепті.