Өлеңдер ✍️

Менің бар мұңдарымды,
ешкімге де айтылмас сырларымды
сен ғана көңіліңе сақта, жаным.
Көкіректегі қасірет, қуанышымды,
өкінішім мен үмітті, жұбанышымды
саған ғана үн қатпай ақтарамын.
Егер сен түсінбейтін біреу болсаң,
мен бір шешендердей боп есілер едім,
бəрін талдап, бүкпесіз шешілер едім.
Амал не, ұғып тұрсың ғой.
Ендеше, күнім,
жанымды жүдете бересің несіне менің?
Мына тірліктің көп екен бұрқасындары,
шуақ аңсаған жанымның бұлты ашылмады,
өзіңнен ғана жылылық аңсап-ақ келем.
Түсініп тұрып (аяйсың, қимайсың мені),
түсінбеген боп кетесің, қинайсың мені,
ойлайсың көңілі түңіліп қалса деп менен.
Дейсің ғой маған:
өл, өртен, тағдырға бағын?
Ойменен өлшеп, салмақтап алдың ба бəрін?
Сонда да сенен өтінем, балғын қарағым,
онсыз да өмірден көп қалған көңілімді менің
тым болмаса сен ғана қалдырма, жаным...