Өлеңдер ✍️

  04.05.2022
  111


Автор: Ерік Нарын

ҚАРҒА

Аққуларың!


Айырылса да қан жұтып сыңарынан,


Дәл өзіңдей қасірет шеккен бе олар?!


Қызыл қанға бояған ақтың бәрін,


Неше зұлым ғасырдың көзін көріп,


Жүрегің де қарайып кеткен болар?!


 


Қара қарға –


Шежіре құс кеудесі шерге толы,


Бақсы болсам мен саған табынар ем...


Салатұғын айықпас жара жанға,


Жасаураған қап-қара көздеріңнен,


Көрінеді қап-қара тамұқ әлем.


 


Күн батқанда,


Сені көрем төбемде қанат жайған,


Менен басқа ол сырды білген кімдер?!


Қарқ-қарқ етіп асығып бір жақтарға,


Дамылдамай қағылып қанаттарың,


Өтіп жатыр байқалмай күн мен түндер.


 


Мына маған


Жүрегіңе ем іздеп келсең егер,


Өлең ғана өзіңе ұсынарым.


Адамы жоқ егіліп жыламаған,


Бұл жалғанда ғасырдан ұзақ жасар,


Қандай ғана қарғысқа ұшырадың?


 


Шамаң қанша


Тіл қата алмай өзіңдей қайғы жұтып,


Қан мен жасқа тұншығып жатыр далам.


Сөйлеп кетсең бір күні адамдарша


Адамзаттың сел тұрып көз жасынан,


Жер бетіне келеді ақырзаман.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу