Өлеңдер ✍️

Әлі кезіп келемін шермен ішін,
Мұңайғанды жұбатпау көрген ісім.
Бар ғаламның қайғысын өзіме алып,
Мен-ақ жылап өтейін сендер үшін!

Мен тау болып тынайын бұлтқа оранып,
Зарымды айтып қайтемін жұртқа налып?!
Үнсіз жылап өтейін сендер үшін,
Сыртқа шықпай бар құсам ұртта қалып.

Көл боп ғұмыр кешейін сендер үшін,
Бақ құсымды күтуге өлген ішім.
Көміңдер кеп запыран сырларыңды,
Көр боп ғұмыр кешейін сендер үшін.

Қайыңдар боп өтейін кіл — арман, жыр,
Терегімнен ақпанда шыға алған бүр.
Ал, махаббат жылатса үнсіз келіп,
Мені ғана құшақтап жылаңдар бір.

Арпалысып сан жылды жасарсыңдар,
Кезікпесі мәлім ғой осал сындар.
Мұз боп ғұмыр кешейін, мұңлықтарым —
Күйік шалған кеудеге басарсыңдар.

Жер болайын көтерер құлағанда,
Жер көтермес жалғанда күнә бар ма?!
Сөз боп ғұмыр кешейін ең аяулы,
Жақыныңды жұбатар жылағанда.

Шашу шашар үміттен күн шар шыға,
Шаршадым деу жылауға сылтау сірә?!
Жауларыңа айналып зар болайын,
Көздеріңнен таматын бір тамшыға.

Сусындаңдар, Жайықтай ақсын әнім,
Тілегіңді тәңірден нақ сұрадым.
Сендер күліп өтіңдер кең жалғаннан,
Жер бетінде аз қалған, жақсыларым!