Өлеңдер ✍️

Қырдың басы толыпты молаларға,

(Қарсы тұрар уақытқа шама бар ма?!)

Куәгері әр қаза әр қайғының,

Қарт таулар мен қарқ еткен қара қарға.

Тағы біреу қауышты қара жермен,

Қаралы көш көрінді ала белден.

Тағы біреу қоштасып бара жатыр,

Ауылынан сән кеткен алаң елмен.

Асқақ таулар өрлікті ұран етіп,

Шыңдарынан ақ сәуле бұлаң етіп.

Ақ сәлдедей оранып ақ бұлттарын,

Аруақтарға тұрғандай құран оқып.

Бой көтеріп әр мола тау тасынан,

Орын тепкен қырлардың арқасынан.

Асқақ таулар қайысып зор қайғыдан,

Құламай тұр қалайша шалқасынан?!

Тас жүрегі таулардың соғар дүркін,

Болса да өршіл, тауға да обал, жұртым.

Шыдай алмай тауларда тау қайғыға,

Жанартау боп атылар олар бір күн.

Түбі келер келгендей заман ақыр?!

Бұрынғы ауыл сақталып санада тұр.

Тау етегін жайлаған ауылымды,

Жылдар жылжып, жер жұтып бара жатыр.