Өлеңдер ✍️

  03.05.2022
  350


Автор: Гүлманат Әуелхан

Қыс өтіп, көктемім де оралады

Қыс өтіп, көктемім де оралады,
Айдыныма аққулар қонады әлі.
Жанымдағы түйіршік мұң мен нала,
Қар суымен шайылып жоғалады...

Кеудедегі сезімді тұншықтырып,
Айналдырды тағдырым ұршық қылып.
Тынысымды тарылтты қапас тірлік,
Әлде қайда безсем бе ыршып шығып.

Інкәрліктің ауылы алыстады,
Бір сәулеге табынам ғарыштағы.
Тағдырымның тарпаңдау ауыр жүгі,
Еңсені езіп, жанымды жаныштады.

Орта көңіл жанымды мазалайды,
Тәңір кейде орынсыз жазалайды.
Асқардағы арманға арқа сүйеп,
Жырға қосып бозамық жазам Айды...

Санама түсіретін жарық алдан,
Мені де ұғынатын табылар жан.
Сүю де, сүйгізу де дәтке қуат,
Ажалдан басқасының бәрі жалған...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу