Өлеңдер ✍️

Әке деген асқар тау білесің бе,

Әке деген биік шының сезесің бе.

Әке деген аққан бұлақ нәр беретін,

Әке деген жол көрсетер кенесінде.

            Әке деген бойдағы күш-жігерде,

            Әке деген қолдайтын тілеуінде.

            Әкен барда қамалсың алынбайтын,

            Әке деген қорғаның, тірегіңде.

Жылдар жылжып зымырап сапырылды,

Жастығымның шалғыны жапырылды.

Асқар тауым, бәйтерегім құлаған күн,

Қара суық кенеттен қапыда ұрды.

            Ұлдарының ортаншы білуші едің,

            Сүйсініп сырттан қарап тұрушы едің.

            Жалғастырып келеді жолыңды әке,

            Мұратына талпынып ұлын сенің.

Тағдыр талай қырын салды сірә маған,

Қиындыққа мойымады мына балан.

Мұнайғанда сипайтын мандайымнан,

Өзіңді ойлап кейде іштен жылап алам.    

            Өзіңнен ақыл, пікір, ойым бәрі,

            Асқар тауым, қаның мына бойымдағы.

            Бауырларға қамқор бол деп борышымды,

            Көтеріп келем әке мойындағы.

Сағынам әке кейде кенесінді,

Көрмей кеттің мен шыққан белесімді.

Енді қайта білсемде келмесінді,

Қу сағыныш алады неге есімді.

            Кезі-кезі келгенде тасып та алам,
            Ел есінді іздегенде жасып қалам.

            Әке сенің жоғынды білдірмейм деп,

            Туысқанға мейрімімді шашып тұрам.

            Әке сенің жоғынды білдірмейм деп,

            Туысқанға мейрімімді шашып тұрам

Көк жиектен көрінген кеме сынды,

Елесінді іздеймін, елесіңді.

Енді қайта білсемде келмесінді,

Қу сағыныш алады неге есімді.

Енді қайта білсемде келмесінді,

Қу сағыныш алады неге есімді.