Өлеңдер ✍️

  16.04.2022
  99


Автор: Қалижан Бекхожин

ТАМАША ТҮН

(1768)
Сүйіктіме жылы ұя,
Хұжырамнан кеттім мен.
Қалың орман кең сая,
Жай басып, соған жеттім мен.
Қалың нуды жарып ай,
Гуілдеді жел түнгі.
Басын иіп, жарындай,
Наз қайыңдар желпінді.
Жазғы түннің самалын,
Рахаттанып жұттым мен,
Тапса мерей шын жаның,
Үнсіз сез де, жұт мүлдем.
Шексіз ғой ләззат шіркінің.
Қияр ем бірақ мен мүлде,
Мұндай шақтың мың түнін
Сәулеммен өткен бір түнге.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу