Өлеңдер ✍️

Үй алдында еңселі
Бір тал тұрды теңселіп.
Көктем сайын құлпырып,
Көкке қарай ұмтылып,
Желектерін жаятын,
Жанға рахат сая-тын.
Бірақ, күзде жаман-ақ,
Жел үп етсе шамалап,
Жапырақтары шашылып,
Аяқасты басылып,
Сыпырса да қаншама,
Тағы түсіп соншама,
Жас келінді мезі етті,
Бір сөзінде кезекті
Күйеуіне шүйілді:
– Кесіп таста бұ талды,
Жүйкем әбден жұқарды,
Тазартам деп үйімді.
Жапырағы мол екен,
Бірақ, маған сор екен.
Күйеуі айтты:
– Сүйіктім,
Тал дегенің дарақ қой,
Қандай көркем, қарап қой,
Оны кесер қиып кім?
Қинады әйел күйеуін:
– Осы болса сүйеуің,
Қош айтыс та жарыңмен,
Қала бергін талыңмен.
Төркініме кетемін,
Күйеусіз-ақ өтемін...
Таныған соң сыңайын,
Ері тыңдап жұбайын,
Бір дауылды басқалы,
Талды кесіп тастады.
* * *
Иә, сонда не тынды?
Бір кездегі сүйкімді
Сәні кеткен үй тұрды
Сиыр қора секілді.