Өлеңдер ✍️

Базарда балық сатып жүрген
Бір досымды көріп қалдым.
Бардым да жақын бірден,
Сұрақты беріп қалдым:
– Жазушы едің ғой, мұның қалай?
– Жағдай осы, інім, солай...
Классик болмасам да,
Ортаңқолды жазушы едім.
Шабыттанып анда-санда,
Оны-мұны жазушы едім.
– Жазбайсың ба роман,
Тыйым салған кім оған?
– Жазамын ғой, шықпайды,
Бірақ, қатыным ұқпайды,
Ақша тап деп нықтайды.
– Баспаға бармайсың ба?
– Заманды аңдайсың ба?
Баспа жазғаныңды баспайды,
Кері итеріп тастайды.
Сонда, қасқағымда
Жазуды тастадың ба?
– Кәсібім бар басқа мұнда:
Күнде бақшадан
Жауынқұртын қазып жүрмін.
Балықтан түскен ақшаға
Басымды жазып жүрмін.
Икемім жоқ басқаға,
Осылай азып жүрмін.
– Енді не істемек ойың бар?
– Кітап жазуды қойыңдар.
Ертең біздің аулаға кел,
Жауынқұртын қазамыз.
Ақша табатын саудаға кел,
Басты бірге жазамыз.
* * *
Өз сұрағыма қысылдым,
Не дерімді білмедім.
Сонда барып түсіндім
Өтпелі кезең дүрмегін.
Көп өнерпаз кісінің
Қандай күйде жүргенін.
Қолыңнан келсе, көмек ұсынғын,
Бірақ, достым, күлмегін.