Өлеңдер ✍️

Қызғанам іштей қайғыра, Түнеріп ойым тереңде.
Басқа жар саған жайлы ма, Жайдары, жарқын менен де.
Жоғалтып бәрін алдым ба, Аяулым қанша бейітте?..
Кінам бар олар алдында, Жүрер ме ең білсең – кейіп те.
 Күлкіден жаным шайлықты, Тік мінез, кейде қаттымын;
Біреулер менен қаймықты, Айтуға да өз шаттығын.
Содан ба, қалсам сырласып, Тайдырып үнсіз көзімді;
Құпия қиыр қырға асып, Кеткендей сезем өзімді.
Шытырман сол ой арбай ма: Дірілдеп атқан таң майда...
Қайдасың, – дейсің, – шалғайдан,
Тіл қаттың жұмбақ дәл қайдан?!.
Білмейсің, тіпті кей-кейде, Минуттар мұндай болды да;
Даусыңа жауап бермей де, Оралмай кетем орныма.
Тұра тұр, мені тастама, Қызғанам іштей қайғыра;
Табыссам болып басқа адам, Білмеген мына жайды да:
Қазалы жазға дейін бұл, Қуаныш тапқан біз бақтан;
Азалы даңқтан кейін бір, Жүрекке шемен мұз қатқан.
Ойласам мол ғой сор-қайғым, Отына соның күйем көп;
Жә, болды, күліп, ойнайын, Айтшы тек мені сүйем деп!..
1947