Өлеңдер ✍️

Осы судың «есiмi», –
Есiл ме, әлде Есiм бе?
Көшiм ханның – Есiмi, – Қалған ғой ел есiнде!
Сiбiр, Арқа төсiнде, Өрiс тауып ер Көшiм:
Оның ұлы Есiм де, – Бұрған берi ел көшiн?!
Ханға жақын жұрт па екен, –
Сүйенген ел, сүйген жар…
Болды оларға құт мекен,
Қорғалжын мен Күйгенжар!
Көп сыры бар жасырған, Көне тарих іздерін:
Моншағы ма шашылған, – Сұлу ханша Сүзгенің!
Есте қалған тұстар ма, – Есiле аққан Есiл деп;
Есе бермей дұшпанға, Ес жиған ба Есiм кеп!
Тарихы да мол екен, Бекiткен ел iргесiн:
Бұрып айтар орекең, – Бiлiп айтып жүрмесiн?!
«Ишим» деген ат қайдан, Шықты деп ал бағамда?
Басынан ел бақ тайған, Басылды ғой табанға!?
Етсе тарих куәлiк, «Ишим» – Есiм хан шығар?!
Содан берi су ағып, Тамды қанша тамшылар!..
Орда сайлап бұл маңда, Бұрын да сан хан тұрған:
Жер иессiз болған ба, – Не дейдi кей антұрған?!
Еңсегей бойлы Есiм де,
Елдiң қамын жегесiн;
Буырқанған Есiлге, Бұрған шығар кемесiн?!
 «Елiм-айлап» босқан шақ, – Есiл жұрттың есiнде:
Түркiстаннан көш бастап, Ту тiккен бе ел Есiлге?!
Азаттықтың жолында, Атпайды деп таң неге?!
Қамал бұзған о мұнда, – Қаһарланып хан Кене!
Көк байрағын көтерiп, Көк түрiктiң ұрпағы:
Көп бейнетi өтелiп, Көкте еркiн шырқады!
Өрге қанат серметкен, Ақордамсың Есiлiм!
Жас ұрпақты тербеткен, Сенсiң алтын бесiгiм!
Еркiн аққан Есiлiм, Есте тұрар зор тұлғаң:
Ашып бақыт есiгiн, Есемiздi толтырған!