Өлеңдер ✍️

Нұрлы күн шомылдырып шуақ төккен,
Самал жел сыбырлайды құрақты өпкен.
Сайларда сылқ-сылқ күлiп сылаң қағып,
Бұрымы тарқатылған бұлақ көктем.
 Жанданып семген тамыр, қан жүгiрiп,
Қураған дүниенi қуатты еткен.
Бел асқан бұлақтардай туған жерден,
Оралып келдім мен де жырақ кеткен!..
Сағынып сарғайып ед дала көптен,
Құстарым келдi аңшыдан аман өткен.
Жанымды желпiлдiрген, еркiн күлген, –
Пәк тiлек, сәби сезiм, бала көктем.
Назданып нәзiк сырлы Назым сұлу,
Көншітер көңілімді алаң еткен;
Наурыз тойын тойлап, топқа кiрiп,
Шығайын сылаң қағып Қаракөкпен.
Жасыл бел, жасыл жайлау, жасыл шалғын,
Төрiнде асық ойнап, асыр салдым.
Көгінде аунап-қунап, асып өрге, –
Мен дағы талай iстiң басын шалдым:
Төбемде шыр-шыр еткен шырлап торғай,
Төменде сыр-сыр еткен асыл шалғым.
Ат жарыс.., алқалы орта.., ата бейiт..,
Қайтайын қасына ерiп Қасым шалдың!..