Әңгімелер ✍️

Алма-Ата, 100, Калинина, 71, первому зам. Центрального Сове- та общества охраны памятников истории и культуры Казахской ССР, лауреату Государственной премии архитектору-литературоведу Валиханову Ш.Е.

Дорогой Шота Едрисович — Шота-жан! Как Вам известно, по случаю моего 60-летия со дня рождения поступило значительное число поздрави- тельных адресов, телеграмм, писем, а также различных ценных памятных подарков и сувениров.

Наш семейный совет в составе ударника коммунистического труда до- цента Надежды Кузьминичны, Амира Булатовича, Зейфунун Абдильдаевны, Марии Ишанбаевны, Темура Владимировича, Владимира Анатольевича, Булата Ишанбаевича Каракуловых единодушно решил в знак большого ува- жения и искренней любви к Вам лично, а также к нашей сестренке Зинаиде

Каримовне, нашим жиенам Гульнат Шота кызы, Баян Шота кызы вручить Вам на добрую память эту именную казахскую национальную домбыру со специальным футляром, подаренную мне моими земляками, известными артистами Мухамедом Елемесовым и Хапизой Абугалиевой, а также, ино- странные модные мужские туфли, предназначенные для избранных дипло- матов, сказочную вазу, изготовленную лучшими мастерами дружественной Индии и оригинальную авторучку «любовь», — как казахский традицион- ный саркыт — той саркыты.

Надеюсь, что эти скромные, но большой значимости памятные подарки бережно сохраните как символ нашей вечной дружбы и как символ стира- ния грани, в условиях советской действительности, между ранее разно- полюсными антогонистическими классами и непримиримыми сословиями, включая ханских и просто караказахских племен.

Айналайын Шотажан! Әл-Фараби атамыздан үлкен мұра болып келе жат- қан қазақ домбырасы біздің халқымыздың қуанышына да, қайғысына да ортақ екенін қазақтың жалпы мәдени тарихында, әсіресе оның ішінде музыка саласын- да әманда бас бәйге алатын тарихи музыка аспабы екенін өзіңіз көбімізден де көбірек білесіз ғой. Сондықтан да қазақ қағидасында қазақ домбырасының әсіресе мынандай әдейі сыйлық есебінде ұсынылып отырған әдемі әшекейлі сапты, қымбат қапты, асыл сөздермен атаулы жазуы бар, әрі шыққыш, әрі сазды домбыраның құны — бағасы өте биік, мазмұны айтқысыз зор екенінде ешкімнің де күмәні жоқ. Түсінігі тереңдердің, мәдениеті молдардың бәрі де бұған, мұндай сипаттауға бас иіп құлдық демекші. Демек, бұған тең келетін, әсіресе қазақ халқының жаңа дәуірінде ешбір сыйлық жоқ деуге болады.

Мұны Гүлнат пен Баянға түсіндірер деген ниетпен жазып отырмын. Оған қосымша Индияның тамаша жұмбақ вазасы және қолға түспейтін өзің қалап алған «ғашықтық» атты қаламмен тек қана санаулы елшілер- джентльмендер киетін дипломаттық туфлидің де өзінше мазмұны бар. Оны сіздің үйде кездескенде, дәм бұйырса, жиендерімізге талдап, толықтырып айтпақшымын.

Халқыңызға, оның ішінде жақындарыңызға, достарыңызға, жолдаста- рыңызға әрі сүйкімді, әрі сыйлы, бәріне де өте қасиетті, шамшырақтай са- налатын біздің Шотажан! Жоғарыда аталған мазмұны мол, бағасы зор шын ықыласпен тапсырып отырылған сыйлықтарды қашан да болса көзіміздей көріп, ойдағыдай сақтарсыз деген үміт мол.

Жалынды сәлеммен, әрқашанда өзіңізді қатты қадірлейтін қай- нағаңыз, адал ниетті ағаңыз және құрықтас құрдасыңыз Ишанбай Қарақұлов

Март, 1973 ж.

Для Гульнат и Баян — И. К. Каракулов — член-корреспондент Ака- демии Медицинских наук СССР и Академии наук Казахской ССР, заслу- женный деятель науки Казахской ССР и Каракалпакской ССР, доктор медицинских наук, профессор, эксперт Всемирной организации здра- воохранения (ВОЗ) при ООН, Вице-президент Всесоюзного общества Советско-индийской дружбы, Член комитета защиты мира.

«Столичное обозрение»,

№48, 1995