Өлеңдер ✍️

Мамырдың мамыражай күнінде бір
Мұң түртіп жүрегімді, бүлінді өмір...
Аңсадым ауылымның ақ селеуін
Тығылған сабағының түбіне нұр.
Тобылғысы гүлдеген таулары мен
Көк қамысын сағындым, бауларымен.
Досым еріп бармаса Күркілдекке,
Сайранымның сәні не барғаныммен?!.
Туған жерде құс – биші, киік – жорға...
Көңілімді алдырдым күйік-зарға.
Бала болып қайтадан кетер ме едім
Күнұзаққа шомылған Биікжарға?!.
Әнге салса әупілдек ұясында,
Қала түгіл, ғаламға сиясың ба?
Аунаушы едім қой бағып, кітап оқып
Сартайпақтың сарғайған миясында.
Егілемін бұл күнде, төземін де,
Езу тартып мұң күлер өзегімде.
Қызықтым ғой қартайған қарияларға
Қайтадан бала болған өз елінде.
Кешір, ауыл, биыл да бара алмадым,
Қиын болды қалаға қамалғаным.
Үркер-жұлдыз гүлдеп тұр тобылғыдай
Төбесінде адасқан адамдардың.