Өлеңдер ✍️

Жер-суына ұқсап қалған түрлері,
Біздің жақтың адамдары күрделі.
Жүйкелері Күн нұрына күрмеліп...
Күлкі орнына – иектегі дірдегі...
Мен, әйтеуір, бұл жалғанға келгелі
Жанар гүлі бүр жарғанын көрмедім.
Жыламсырап шыққан керең сөздері
Өзгермепті бабалары өлгелі.
Қуғыннан ба, аштықтан ба, білмедім,
Ұрпақтары со қалпы жүр түнеріп.
Іштегі шер сыртқа лықсып шыға алмай,
Күп-күрең боп, міз бақпайды іреңі.
Аралатпас ішкі сарай-бөлмені,
Ілінулі жүректердің ілгегі.
Жүздерінде – сыр бермейтін салқындық,
Жарығы жоқ тас үйлердей түндегі.
Тірі жүрсең, ол – өзіңнің еңбегің,
Өліп қалсаң, төсегің бар көрдегі.
Ғайып болсаң, жоқтамайды дала да,
Сыбдыр етіп теңселместей шеңгелі.
Ертеңгілік қабірлері қазулы,
Біздің жақтың адамдары қажулы.
 Шал жігіттер, кемпір қыздар қайдағы
Жарылыстан бетке түскен әжімі!
Бұл неғылған сұрғылт-сұрғылт суреттер,
Бұл неғылған меңірейген жүректер?..
Мұздай нұрға бөлеп жатыр даламды
Қорымдардан сәуле шашқан сүйектер!..