Өлеңдер ✍️

Бұл жалғанда тоқтатар ажалды не?
(Түсінбейді ешқашан тозаңды жел)...
Қызыл парақ – жүрекке періштелер
Өмір жайлы мазақтап жазады өлең.
Тәңір демі – самалдан сөз алып ем,
Өлең жаздым, ал содан тазарды нем?
Өткен күн мен кеткенді ойлай қалсам,
Көз алдыма келеді бозарып ел...
Жаны шығып жесірлер жылауынан,
Түн құлайды тырналар тырауынан.
Осы түнге сіңер ме мына соқпақ,
Баяғыда басталған бір ауылдан?..
Жесірлер жылауынан мұң құраған,
Аулаларға аспаннан түн құлаған.
Түстерімнен өңіме көшіп алып,
Түйсігімде тұншығып кім жылаған?..
Күбірлеген тылсымның елшісіндей,
Өлең ғана өмірдің еншісіндей...
Тағы да бір ақынды көміп кетер,
Тағы да нәзік жанын ел түсінбей...