Өлеңдер ✍️

  22.02.2022
  151


Автор: Ақберен Елгезек

ЖАҢБЫРЛЫ ЭЛЕГИЯ

Жаңбыр – мөлдір түс,
Асфальтқа құлап шашылған.
Елесі ме екен... сол бір қыз...
Мұң өретін шашынан...
Саябақ. Сүрлеу. Тротуар.
Шамның жасы – сары нұр.
Елесі ме екен... отынан...
Жанып кетті кәрі Күн...
Жалғыздықтың жалғызы –
Өзім және кім екен?
Елесі ме екен... алқызыл...
Жалын атар көлеңкем...
Көліктер. Қала. Дүкендер.
Бағдаршам. Талдар. Алаңдар.
Елесі ме екен... кетерде...
Жымияды адамдар...
Жарнама – өмір. Көшелер.
Алдымда тағы сол есік.
Елесім бе екен... кеше мен...
Барады екем жол кесіп...
Өз үйім. Төсек. Күрсініс.
Ұйқы жоқ. Әлде ол түсім?
Елесі ме екен... бір сыбыс...
Естіп жатыр бір кісі...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу