Өлеңдер ✍️

«Жизнь моя, иль ты приснилась мне...»
Есенин

Өңім бе еді бұл өмір, түсім бе еді?
Мен әлі де ештеңе түсінбедім.
Айнадағы бейнеге ұқсасам да,
Сол біреуге тартпаған ішімдегім!
Қайдан келді, білмеймін, бұл ұйғарым,
Біреудікі – өксігім, жымиғаным.
Қарашықтың түбінен оқта-текте
Оқылады дыбыссыз жыр-иманым.
Кейіпкердей өткен шақ өлеңінде
Ұмыт болдым,
Белгісіз дерегім де.
Өмір сүріп беймәлім керегі не
Керегі жоқ адамдар әлемінде?!.
Миллион жылдық секундтар есебінен
Ғұмыр ұшып жоғалған кеше күнге.
Өзім, сірә, тірімін!
Қызық екен...
Денем отыр бүкшиіп төсегімде...