Өлеңдер ✍️

Қолдан бермей намысты,
Жаумен талай алысты.
Женабілхан бетпе-бет
Самураймен соғысты.
Халық қамын жеді ғой,
Жаным пида,- деді ғой.
«Ерді намыс, қоянды
қамыс елтіреді ғой!»
Тауып ескер жан кілтін,
аялайтын, баулитын,
Жансыздардан қорғаштап,
Таңға жақын қалғитын.
– Әскер ойдан жұтайды,
Сағыныш ерт тұтайды,
Бала ғой – деп,-балапан,
к
ерсетпейтін құқайды.
Тілге бастық
-аға зу,
-Жоқ
–деп:
-Ақыл
елі азу!
«Сыраға бал, сыйға сый» Керсетпейтін қағажу. Кеңілі болып жаға жай,
Жапырылып қоғадай,
Әскерлер де сыйлайтын
Бірге туған ағадай.
Соғыс тактикасынан
Үйрететін асынан.
Ұқтыратын үнемі, Еш алуды қасынан.
Тыңшылықты игертіп,
Сынап
к
ерді «тілге ертіп»,
Бақылайтын
екшеден
Әскерлерін түнде ертіп.
Т
ертіп қатал! Сынапты.
Мейірімі
- күн шуақты.
Елжірейтін
ескерге
Ата
-анасы сияқты!
Баса берсе мылжалай,
Қайдан
тезсін, қу жан-ай!?
...
Әскер бастық болса ғой Женабілхан мырзадай!!