Өлеңдер ✍️

Жазылмай кеп хат қалды,
бірақ түнде аттанды.
Жолда жасап жаттығу
талай міндет атқарды.
Шаршап тозған қалжырап,
Қарыны аш, жол ұзақ.
Күн-түн жүрген азабы-ай!
ұйқы қысып, маужырап.
Шыдай алмай шелге де,
сылқ етеді жерге де...
«Үйренеді деген ғой,
Үш күннен соң керге де».
Еңшең арық сүзілген,
Сүйектері тізілген.
Аруақ боп қалса да,
Ешірілмес тізімнен...
Неткен ұзақ жер еді!
Сүйретіліп келеді.
Құлай жаздап келеді
Кеңілдің кек терегі...
Әрең жүріп келеді,
Талайды адам кереді.
«Басқа түссе баспақшыл»
беріне де кенеді.
Әскер арық, ат арық,
«Жүргендейін от алып»,
Келе жатыр асығыс
Қаулап тұрған соғыстың
Ошағына бет алып.
Іш ауру тарады,
Алға жылжып барады.
Қаталайды кен кеуіп,
Кеңіл күпті, жаралы!
-Сағынамыз ұдайы,
айналайын құдайым!
Енді қайтіп шыдайын?!
Жайлап алды уайым!
Антқа біз қол қойдық,
қол қойғанда мол қойдық.
Туған жер мен үйді аңсап,
Сағыныштан сарғайдық.
Қаптаған жау жолымыз,
Қайнар ма екен, сорымыз?!
Елге қайтар күн бар ма?
Қалар ма екен жанымыз?!
Қалар ма екен жанымыз?!
Алаңдаймыз беріміз.
Ата-ана, бала мен
артта қалды жарымыз!
Күн тебеден шақшиған,
Әуе айналып, кек күйген!
Тіл ауызға сыймайды!
Қандай қиын шет жүрген!
Сағыныш ерт бойды алып,
тіл қалады байланып,
алда сағым теңіз боп,
бас кетеді айналып.
Күн тебеден қариды,
Жаның жасып ариды.
Сағынасың, туған жер!
Сағынасың, қара үйді!
Таусылмайды сары дала,
Жатырқайды паңдана!
Елемейді ездері
күйзелесің сен ғана!
Қиыры жоқ, шегі жоқ,
Шелдегенде себі жоқ!
Тыр жалаңаш шелейттер
паналайтын жері жоқ!
Ойдың түсіп келіне,
Ой ойлайсың беріле.
Сағыныш от жүректің
Лапылдайды терінде.
...Туған жерді мен, елде,
Кермеймін бе, керем бе?...
...Халхын голға жеттік-ау,
Елдім-талдым дегенде.
Үзгеміз жоқ күдерді,
Ат қып міндік жігерді...
...Әскерлерді жан-жаққа
беліп-беліп жіберді.
Сапарлары күй-дастан,
достар қалып сырласқан...
Баянтүмэн, Тамсагқа
Кете берді қимастан.