Өлеңдер ✍️

Балаймын тамшы мұңды – азды алтынға,
Саламын кез қырымды қыз қырқынға.
Жүрегім иіріміне үңіліп кер,
Кеңілім без-баяғы, қаз-қалпында.
Жайлады жүрегімді алақұйын,
Тарайып күннен-күнге барады үйім.
Кетсең де егде тартып, қу кеңіл-ай,
Есімде без-баяғы бала күнің.
Қаз-қалпы сезімімнің мелдірі де,
Келмейді: оңай-оспақ кендіруге.
Кеңілім езің жаққа ұшып кетіп,
Кетіп жүр күннен-күнге дегбірімде!
Аяқ қолы, қанаты да жоқ кезі,
Кек теңіздей құтырады пек сезім.
Жүрегіңді жаулап алған, күйдірген
Алаулаған жалыны да, от та езі!
Ой-жарадан ершіп кеткен күйігі,
Оны жазу қиынның ең қиыны!
Тоқтатпайды дедектетіп қаңбақтай
Алай-дүлей сезіміңнің құйыны.