15.02.2022
  204


Автор: Абдрахман Асылбек

Қарт пен көршісі

Отырғызып жүр еді
Алма ағашын шал кici.
Алқынса да жүрегі,
Келмеді дем алғысы.
Kөpшici ерін шүйіpiп,
Деді:
– Аяймын ceнi шын,
Тап өзіңе бұйырып,
Жер ме екенсің жемісін?
Сейлейді қарт:
– Ол үшін
Өкінейін неге мен?
Жесе болды жемісін
Немерем мен шөберем.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу