Өлеңдер ✍️

Бисмилләһир Рахманир Рахим!
Шыдаса дәтің қарсы қара да тұр!
Не деген өкініш, ә, дара батыр
кешегі келген тісті тіршілікті,
Ақымға бүгін алып бара жатыр...
Тек алып бара жатқан ата-анасы,
Бір жан жоқ ақымдасқан, атамашы!
Сұрланып сұры бұлттай қас батыр тұр,
Әз байқұс кемсеңдейді жас анасы...
Сорлыны осылай сорлататыны,
Бәрінен жүрекке шын бататыны,
Сүйегін жарып шыққан келешегін,
Сұмдық-ай, өзі көміп жататыны...
Қайда наз,
Қасиетті қайда көктем,
Арына махаббатты айғақ еткен?
Бүйрегің көре-тұра бүлк етпейді,
Адам-ай, адамдығың қайда кеткен?!
Ар ғой ол, адамдыққа бағынып қой!
Жасайсың өлгенге де қағынып «той»...
Жәннәтта шапағатшы болатұғын,
Бұл да бір кеткен өтіп ақ үміт қой...