Өлеңдер ✍️

Жетіқарақшы — жеті жұлдыз,
Ақбоз, Көкбоз — екі жұлдыз,
Өмірзая жеке жұлдыз —
Жеті қайырып айтқан сауапты.
Біздің наным.

Қарақшылар жетеу екен санасам,
Ақбоз, Көкбоз айналасы ала шаң ...
Ілесем деп аққан жұлдыз ізіне
Ылғи — осы,
Жоқ іздесем адасам.
Секілденбей аласуан — арабшы,
Аяр жұлдыз, менен аулақ, әрі ақшы!
Ұрлап алған үлпілдегін Үркердің
Көз қысады маған Қыран қарақшы.
Жуықтатпай жолдас пенен жораға,
Мені қайда бастамады Жер — Ана.
Жұлдыз - сүрлеу алып келді қонаға,
Жапандағы жапа - жалғыз молаға.
Күзгі мезгіл.
Күн райы желкемді,
Мола ішінен шолдым көкті — өлкемді.
Тас төбемде қылыш құсап жарты ай тұр,
Аттап шықсам қиятындай желкемді. 
Ғаршағланы мекендеген Құдайша,
Қайтеді ақын, жалғыздықтан мұңайса?..
Сол мәурітте Өмірзая көрініп
Сырын маған айтты байғұс былайша:
"... Көп жұлдызбен иық теңеу не теңім? –
Туа сала қайта батып кетемін.
Өмір - Зая, Зая - Өмір, өйткені
Мың сан жұлдыз ішіндегі — Жекемін ..." —
Осыны айтып шықты даусы тасадан
Мола мынау — түндей тастан қашаған.
Көкірегімнен күбір шықты еріксіз:
"Жалғыздарға жар бола гөр, Жасаған!.."
Бұл тілекке үнін қосты қырдағы
Күз желінің уілдеген мұңды әні.
Бетін бұлтпен баса қалды сонда Аспан —
Осып кетіп нажағайдың тырнағы.
Аспан қаны миға тамып кірді есім ...
Қоңсы қылып өлілердің мүрдесін,
Өшіре алмай тас молада мен қалдым —
Көзге сіңген Жеке Жұлдыз Сүлдесін ...

1987ж. Құрық кенті.