Өлеңдер ✍️

  09.02.2022
  128


Автор: Светқали Нұржан

Ақын ағаға жауап-жыр

Елге кетем, өлгенше ел деп өтем!
Исраил.

Елге кетем, — дедің бе, — елде не бар? —
Толып жатыр ел жайлы менде де Зар.
Қасіреттен елге кеп құтылмақсың,
Таба алмайсың ей, аға, емге де нәр.
Елде не бар? —
Ел бұл емес ойыңа өрнек алар.
Есігінен біз дейді енгізбейді,
Кеңге жайған қанатын теңге-базар.
Елде не бар? —
Лыпамыз жоқ ыпынды желде жабар.
"Айналайын", — деп алдан шығатұғын
Ағада ақыл қалмады, жеңгеде хал.
Мен де кеткем еліме, шөлдеп кеткем,
Ауырсынып жарамды жендет тепкен.
Ақын көрсе "алқаш" деп ұғынатын,
Құтылмадым мұнда да шөлмек - беттен.
Шыбық шаншар пенде жоқ тұл далаға,
Құл болған жұрт — миғұрт пен құлғанаға.
Елің сені ұмытқан ба — я — ғыда,
Өзің көрген ел емес мұндағы, аға.
Жақпасты айтып, жақтырар, мезі етсе кім?
Қалды елінде қи - сезім, тезек - сенім.
Қара бақыр құны жоқ өлеңіңнен
Қымбат көрер қыңсылын Жезөкшенің.

Әруақ қашып ақында, мыс басылып,
Әкімдік тұр Араны түс қашырып.
Залымдықты астана заңдастырып,
Жеделдете жатыр ел іске асырып.
Елің Сені тұрған ел ұтқысы кеп,
Жұһа құсап жұтынып, жұтқысы кеп;
Тектілікті тірілей көрге көміп,
Тесік көрсе тұмсығын тыққысы кеп.
Болармысың, ағам - ай, мұнша Зият,
Зияттықты кешпейді ынсаният.
Жасамақ боп жоқтан боқ, аласұрып
Есек артын жуып жүр ынсап-ұят.
Елде не бар? —
У құйылды ақылға,
Зердеге — Зәр.
Қалтасында көк мидың жүр кісінеп,
Көк алалы күлігің көлге жабар.
Елде не бар? —
Тегін ермек табылды пендеге азар.
Жақындасаң жанына қан жылайды,
Қабырғасы ырсиып дөңде мазар ...
Бұл жыр елге жіберген елшіңіз бе? —
Қона алмайды Астана қоңсы Дүзге.
Еншімізге қол сұқпа ей, ағатай,
Сорымызды толайым берші бізге.
Елде не бар, ағасы, елде не бар? —
Ерге жағар болмай тұр менде хабар.
Боздай берсең,
Шерінді қозғай келсең,
Түрме де емес, ел сені көрге қамар!..
Елде не бар?!..




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу