Өлеңдер ✍️

Жедінің желі тұр тағы ызғырып таңнан,
Жапырақтарын ең соңғы үздіріп талдан.
Бұтақ-қолдарын ұсынды
Жалғыз тал маған,
Сақина болып саусағын мұз бүріп қалған.
Жезден де жүдеу кешегі Алтын Атырап,
Алтынның нұрын кетіпті сарқып Ақырап...
Тұл ағаш құсап тұрмын мен
Өтінде желдің,
Жұлына жаздап Жүрегім — жалқы жапырақ.
Жетім қозының даусы кеп қырдан адасқан,
Бөрі Азу Қысты Естідім ұрлана басқан...
Біздік аспаннан өзіне барақат таппай,
Жөңкіліп бұлттар жыраққа жындана қашқан!.
Е, қашсын, мейлі!
Жоғалсын!
Қарасы батсын!
Жалғыз Тал! —
Қашан,
Сен Кімнен пана сұрапсың?!
Үзіліп кеткен қан күрең Жапырағына
Күшік құйындар жөнелед таласып ап шын. 
Қорқытпақ болып,
алқымға аяр үн қамап,
Бұл қыс та жетті-ау көк тоңға таяғын қадап.
Жалғыз Тал тағы жапырақ ұшыра ма деп,
Күшік құйындар жатады аяғын жалап...
Жалқы Жапырақ - Жүрекпен тұрар ек қырда,
Топырағымнан айырған мына көп құлды, ә!..
Жалғыз Тал басын шайқайды
Мен жаққа қарап,
Не дейді ол маған?..
Құдай-ау,
"Шыда!.." — деп тұр ма?..